Πιστεύω πλέον πως όσο περισσότεροι είμαστε εναντίον τους και το δείχνουμε, το φωνάζουμε χωρίς φόβο, τόσο πιο αδύναμους τους καθιστούμε. Δεν μπορεί να εμφανίζονται παντού και πάντα τσαμπουκαλεμένοι, κι εμείς να φοβόμαστε να σταθούμε μπροστά τους στην οποιαδήποτε απειλή τους. Δεν μπορούν ν' ανοίγουν το στόμα τους και να φωνάζουν με άναρθρες κραυγές και κανείς να μην τους λέει «βούλωσέ το, πια!».
Αυτό που μ' εκνευρίζει περισσότερο, είναι ότι όλοι αυτοί οι αγράμματοι - που ούτε το δημοτικό δεν έχουν τελειώσει - πληρώνονται κάθε μήνα επειδή είναι βουλευτές, ενώ άλλα παιδιά με σπουδές και πτυχία και θέληση για δημιουργία, βρίσκονται στον πάγκο με τ' αζήτητα! Επίσης μ' εκνευρίζει που με αντιπροσωπεύουν σε ολόκληρο τον κόσμο και με διασύρουν, με εξευτελίζουν, δίνοντας το δικαίωμα σε τρίτους να με κατατάσσουν σε φασιστική χώρα.
Δεν σέβομαι όσους τους ψήφισα, γιατί δεν κατάλαβαν ποτέ τους τι ψήφισαν. Ξέχασαν την ιστορία του φασισμού και τον Χίτλερ, που έτσι και πατήσεις απλώς την λέξη ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ στο διαδίκτυο, ανατριχιάζεις πριν καν ξεκινήσεις να διαβάζεις τι ήταν αυτό! Αυτοί που τους ψήφισαν, επέβαλλαν εμάς τους υπόλοιπους σ' ένα συνεχές μαρτύριο παρουσίας τους στα κανάλια, το ραδιόφωνο και τους δρόμους, λες και δεν μας αρκεί η κακομοιριά μας.
Πριν από χρόνια στο μετρό, εκεί που καθόμουν μέσα στην κούραση και τη νύστα, ήταν ένα όμορφο ψηλό παλικάρι που ψιλοφλέρταρα μαζί του, όπως ήταν φυσιολογικό. Κρατούσε ένα τετράδιο, θυμάμαι, και στην ετικέτα είχε ζωγραφίσει την σβάστικα. Με το που το είδα, ήταν τόσο αποκρουστικό το όλο σκηνικό, που προτίμησα να το κόψω στον ύπνο παρά ν' ασχοληθώ μαζί του. Ήταν λυπηρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου