Σύμφωνα με τα λόγια των δημιουργών της παράστασης, «ο επιζών Αντρέας Σαμ, έρχεται αντιμέτωπος με τις απώλειες του παρελθόντος, για να ξαναβρεί τη ζωτική του δύναμη. Μέσα από το «άδειο» πια βελούδινο άλμπουμ του 20ου αιώνα, προσπαθεί να ξαναθυμηθεί τις φωτογραφίες που λείπουν. Εκεί που τελειώνει η ανάμνηση, ο Αντρέας Σαμ ακολουθεί τη φαντασία. Και με αυτόν τον τρόπο ξαναβρίσκει τους γονείς του παντοτινά».
Η παράσταση παρουσιάζεται μέσα σε ένα νεοκλασικό εγκαταλελειμμένο σπίτι στον Κολωνό, χτισμένο το 1925. Το σπίτι κατοικήθηκε μέχρι το 1970 και μετά ξαναφτιάχτηκε για τις ανάγκες της παράστασης, όπου μόνο 22 θεατές τη φορά μπορούν να την παρακολουθήσουν. Το ενδιαφέρον του πράγματος, είναι ότι πρόκειται για μια τελείως διαφορετική παράσταση από όσα έχουμε συνηθίσει έως τώρα. Ακόμα και η αυλίτσα αναμονής είχε αυτή την αίσθηση εγκατάλειψης και σ' έβαζε αμέσως στο κλίμα για το τι θα επακολουθούσε.
Και μόνο που μπαίνεις σ' αυτό το σπίτι και κάθεσαι στο σαλόνι - όπου όλα εκεί εκτυλίσσονται μπροστά στα πόδια σου - και μόνο που οι ηθοποιοί είναι απλοί και απέριττοι και δίνουν την ψυχή τους κάθε φορά, αξίζει να το δει κανείς. Το έργο είναι βαρύ και βαθιά συναισθηματικό σε τέτοιο βαθμό, ώστε σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού έχεις να θυμάσαι από κάτι. Η παράσταση τελειώνει τονίζοντας πως δεν υπάρχει θάνατος όσο υπάρχουν αναμνήσεις.
Δεν θα πω ότι ξετρελάθηκα, θα πω όμως ότι τα παιδιά ήταν όντως καταπληκτικά και με μία αμεσότητα που λείπει σ' όλους μας. Και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό: η είσοδος είναι ελεύθερη και η χρηματική συνεισφορά προαιρετική.
Μπράβο στα παιδιά, καθώς αυτό που κάνουν φαίνεται πως το αγαπούν, γι' αυτό και το κάνουν καλά.
Ερμηνεύουν: Ζωή Τούντα (εξαιρετική), Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης και Ηλίας Κουνέλας
Κάθε Παρασκευή με Τρίτη στις 21:00. Θυάμιδος 7, Κολωνός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου