Financial Times - Περιγράφοντας ένα ζοφερό ελληνικό τοπίο...

Η εφημερίδα Financial Times περιγράφει - μέσα από ένα άκρως κατατοπιστικό άρθρο της - το ζοφερό τοπίο που επικρατεί στην Ελλάδα. Μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει βυθιστεί στη φτώχεια, γεγονός επικίνδυνο για την κοινωνική συνοχή της χώρας, ενώ ταυτόχρονα κατακεραυνώνει την ελληνική πολιτική «σκηνή», καθώς «κανένα κόμμα δεν έχει δώσει στους Έλληνες ένα πιθανό όραμα». Τέλος, αναφέρει ότι «ο ελληνικός λαός θα εξοριστεί σε μια βαλκανική απομόνωση».
Σας το παρουσιάζουμε έτσι όπως δημοσιεύθηκε στους Financial Times, χωρίς περαιτέρω σχόλια. 


Ψηφίζοντας για μία ακόμη τετραετία λιτότητας, το ελληνικό Κοινοβούλιο έκανε ακόμη ένα βήμα στον επώδυνο δρόμο που η Ευρωζώνη υπόσχεται ότι οδηγεί στη σωτηρία. Για τους πολίτες της Ελλάδας, όμως, κάθε κίνηση φαίνεται ότι απομακρύνει περισσότερο το στόχο, αφού με κάθε αναθεώρηση του προγράμματος λιτότητας, προστίθεται ένα ακόμη νέο βάρος. Εντωμεταξύ, η ανοχή των πιστωτών της χώρας εξαντλείται.

Το μικρότερο κόμμα που μετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό, η Δημοκρατική Αριστερά, δεν ψήφισε το τελευταίο πακέτο μέτρων. Ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, κατάφερε παρόλα αυτά να το περάσει, αλλά με τόσο ισχνή πλειοψηφία, ώστε κανένας πια δεν είναι σίγουρος ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί. Η στήριξη προς αυτό είναι αδύναμη στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, αλλά και ανύπαρκτη στους δρόμους της Αθήνας. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού βυθίστηκε στη φτώχεια, κάτι που είναι επικίνδυνο για την κοινωνική συνοχή της χώρας.

Η Ελλάδα, όμως, δεν μπορεί να αποφύγει τις επώδυνες μεταρρυθμίσεις. Χωρίς τα έκτακτα δάνεια από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, η Αθήνα θα έπρεπε να μειώσει ακόμη πιο βίαια τα ελλείμματά της. Το παλιό σύστημα, όπου οι λίγοι «μυημένοι» ζούσαν από το «λίπος» της αναποτελεσματικότητας και των χρεών που επιβάλλονταν σε τρίτους, δημιούργησε μία αυταπάτη πλούτου η οποία είχε μοιραία κακό τέλος. Έτσι, όμως, η πολιτική διαχείριση των οικονομικών αναγκών γίνεται ακόμη πιο σημαντική.

Η ελληνική πολιτική τάξη απέτυχε παταγωδώς να πείσει το ευρύ κοινό για την ανάγκη των επώδυνων μέτρων που απαιτούνται ώστε να επιτευχθεί η κοινωνική και η οικονομική μετάλλαξη της χώρας. Χωρίς αυτά τα βήματα, ο ελληνικός λαός - και παρά τη φιλοδοξία του να ζήσει σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα - θα εξοριστεί σε μια βαλκανική απομόνωση.

Κάθε μεταρρύθμιση παρουσιάζεται ως πράξη αυτομαστιγώματος, το οποίο επιβάλλεται από τους Ευρωπαίους χρηματοδότες. Κανένα κόμμα δεν έχει δώσει στους Έλληνες ένα πιθανό όραμα, για το πώς μπορεί να μοιάζει μια βελτιωμένη κοινωνία. Όπως δείχνει σήμερα το παράδειγμα των χωρών της Βαλτικής κι όπως επίσης έδειξαν η Φιλανδία και η Σουηδία στη δεκαετία του '90, οι ριζικές αλλαγές δεν προϋποθέτουν αναγκαστικά πολιτική παραίτηση.

Είναι ακόμη εφικτό να διασωθεί η διαδικασία, αν η Αθήνα περάσει τον προϋπολογισμό την Κυριακή και η Ευρωζώνη εγκρίνει μείωση των επιτοκίων δανεισμού και την εκταμίευση της επόμενης δόσης. Αυτό θα επιτρέψει την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Έτσι, τουλάχιστον, δεν θα πέσει και το «αλάτι» της πιστωτικής κρίσης στην «πληγή» της λιτότητας.

Τον επόμενο χρόνο η Αθήνα θα πρέπει να καταγράψει πρωτογενές πλεόνασμα. Στο άμεσο μέλλον, η αναβολή οποιασδήποτε προγραμματισμένης εξυπηρέτησης χρέους θα πρέπει να αναγκάσει τους πολιτικούς να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Κι αυτή είναι να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό ένα μέλλον όπου θα ζουν μ' όσα βγάζουν και να μην προσποιούνται ότι τους υπερασπίζονται ενάντια στους άκαρδους ξένους.