Ένα (ακόμη) δείγμα κοινωνικής αναισθησίας

Δεν χρειαζόταν οι κυβερνώντες του κρατιδίου της Ελλάδας να αυξήσουν τον καπνό (των φτωχών, των εργαζομένων και των ανέργων) για να μας αποδείξουν πόσο κοινωνικά αναίσθητοι είναι. Άλλωστε υπάρχουν πολλά ακόμη (και σημαντικότερα) δείγματα γραφής.

Αποτελεί, ωστόσο, μια ακόμη ένδειξη και επιπλέον επιβεβαίωση, ότι δεν τους ενδιαφέρει ο μέσος Έλληνας που δεν τον αφήνουν να πάρει ούτε ανάσα, μέσω των αλλεπάλληλων άμεσων και έμμεσων φόρων. Χθες, λοιπόν, πήγα ν' αγοράσω καπνό, όταν βρέθηκα προ εκπλήξεως. Ο ευγενής και χαμογελαστός περιπτεράς (το περίπτερό του βρίσκεται κάπου στις Τζιτζιφιές) είπε χαρακτηριστικά: «Σου έχω άσχημα νέα». Αμέσως ο νους μου πήγε στο… κακό. Ότι δηλαδή θα μου έδινε ρέστα από εικοσάρικο σε κέρματα. «Ε, και; Τι κέρματα, τι χάρτινα, πετσετάκια είναι», απάντησα χαριτολογώντας. «Δεν κατάλαβες! Ο καπνός από 4,30 ευρώ θα πάει 5,40». Ναι, αυτή ήταν η κακή έκπληξη.

Τώρα θα μου πείτε, «ακόμη καλύτερα, κόψ' το για να γλιτώσεις απ' την επάρατο» και κατά μία έννοια θα είχατε δίκιο. Το πρόβλημά μου, ωστόσο, δεν είναι αν ζήσει κάποιος 5 ή 10 χρόνια παραπάνω, αλλά το πώς θα τα ζήσει. Το πρόβλημά μου επίσης είναι ότι συνειδητοποιούμε καθημερινά πως αυτοί οι κατ' όνομα μόνο πολιτικοί αλλά στην ουσία αναίσθητοι πολιτικάντηδες, είναι ικανοί να φορολογήσουν το οξυγόνο που αναπνέουμε, εάν μάθουν ότι βρήκαμε τρόπο να να τον κλείσουμε μέσα σ' ένα λευκό χαρτάκι.

Αν, για παράδειγμα, αύριο διαπιστώσουν ότι οι καταναλωτές αγοράζουν κουλούρι με 50 λεπτά αντί για ψωμί, αυτομάτως η τιμή του κουλουριού θα κοστίζει όσο και το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέτας. Ο λόγος, απλός. Οι περισσότεροι από τους κυβερνώντες-δυνάστες αυτής της προδομένης χώρας, δεν έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή τους. Αναφέρομαι σε πραγματική εργασία, όχι να μαζεύονται γύρω από ένα κομματικό στρογγυλό τραπέζι για να συζητούν ανούσια θέματα.

Με τον ίδιο τρόπο διέλυσαν το υγιές κομμάτι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, έριξαν το επίπεδο του τουρισμού στα Τάρταρα, κατέστρεψαν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εξαφάνισαν τη μεσαία τάξη και έριξαν την Ελλάδα στα πόδια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν εξουσία, τηλεοπτικό βήμα και ελευθερία κινήσεων για να πράττουν ό,τι θέλουν, χωρίς ποινικές κυρώσεις, ούτε ουσιαστικό κοινοβουλευτικό έλεγχο. Είναι αήττητοι και αναίσθητοι ταυτόχρονα, κάτι που τους κάνει επικίνδυνους για την ίδια την κοινωνία.

Ως γνωστόν, αν δεν γνωρίζεις τι εστί βερίκοκο, δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να φτιάξεις μαρμελάδα. Φρούτα θα βράζεις, σκατά θα γίνονται. Ακριβώς όπως έκαναν και με την Ελλάδα: μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες, που κατάντησε ο οικονομικός και κοινωνικός υπόνομος της δυτικής Ευρώπης.