Γνωρίζετε προφανώς ότι τα media είναι κατεστραμμένα μέχρι το μεδούλι, κι άρα όσοι εργαζόμαστε σ' αυτά, γνωρίσαμε (και εξακολουθούμε να βιώνουμε) στιγμές δύσκολες και επίπονες. Λίγο, λοιπόν, η κρίση, λίγο ένας αναπάντεχος και άσχημος χωρισμός, μ' έκαναν να θυμηθώ μια παλιά βουδιστική αρχή: τα πάντα είναι παροδικά και τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Κι εφόσον, λοιπόν, τα πάντα είναι παροδικά, αυτό σημαίνει ότι οι κακές στιγμές δεν διαρκούν για πάντα. Ούτε οι καλές, άλλωστε. Δεν σας κρύβω, βεβαίως, ότι χαίρομαι που το 2012 μάς αποχαιρετά και ας πάει στο διάολο! Μέσα σε 365 ημέρες, σε εθνικό επίπεδο, ολοκληρώθηκε η Νεοελληνική τραγωδία την οποία οι ιστορικοί του μέλλοντος θα χαρακτηρίσουν ως εθνική προδοσία.
Οι δε γεννήτορες αυτής της προδοσίας βρέθηκαν στη θέση που τους αξίζει. Ο ένας ταξιδεύει από χώρα σε χώρα διδάσκοντας (προφανώς πώς να διαλύσεις μια χώρα μέσα σε 2 χρόνια), ο άλλος έχει γίνει διεθνώς ρεζίλι κι όχι λόγω της αντιπαθητικής και λιγδιάρικης εικόνας του, αλλά επειδή αποκαλύφθηκε περίτρανα πως άλλα έλεγε κι άλλα έπραττε πίσω από την πλάτη μας. Μπορείτε να το πείτε και κάρμα.
Όσο για το κόμμα που κάποτε άγγιζε τα δυσθεώρητα εκλογικά ύψη του 47% και έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο βάζοντάς μας μέσα σ' αυτό το καταστροφικό Μνημόνιο, βγάζει δε βγάζει το 2013, αφού μάλλον δεν θα πάρει ούτε καν την ψήφο του φαφλατά αρχηγού του. Μπορείτε, επίσης, να το πείτε και κάρμα, ή ελληνιστί, όλα εδώ πληρώνονται.
Για τον εν ενεργεία «διοικητή της Ελλάδας», δεν χρειάζεται κανείς να πεις τίποτα. Εκείνος βλέπει ανάκαμψη και ανάπτυξη και μας κάνει να του χαμογελάμε από συμπόνοια. Στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για κάρμα, αλλά για τον απόλυτο σουρεαλισμό!
Ξέρετε κάτι; Μη μασάτε. Η Ελλάδα έχει περάσει από χειρότερες προδοσίες και από πολλά «δόγματα του σοκ». Ένα ακόμη δεν θα μας κάνει κακό. Ίσως τελικά και να μας ωριμάσει ως εθνική οντότητα, καθώς τα τελευταία 30 χρόνια είχαμε ξεφύγει σε επικίνδυνο βαθμό.
Και αύριο; Πώς θα κυλήσει το 2013; Προφανώς δύσκολα. Όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε ελπίζοντας και ελπίζουμε ζώντας. Μ' άλλα λόγια, το κεφάλι ψηλά! Ό,τι κι αν συμβεί. Αφήστε που είμαστε τόσο ανάποδος ως λαός, ώστε μπορεί το '13 να αποδειχθεί τελικά ο τυχερός μας αριθμός!
Και σε προσωπικό επίπεδο, τι μέλλει γενέσθαι; Α, εδώ θα απαντήσω στον δεύτερο ενικό αριθμό: Ζήσε τη ζωή σου, μωρό μου, όπως κι αν είναι αυτή. Η ζωή, εκτός από ανεκτίμητη, επιπλέον είναι και πολύ σύντομη. Ζήσε την κι εκείνη θα σ' ανταμείψει.
Άντε, σας αφήνω γιατί έχω να κόψω και μια βασιλόπιτα. Τα λέμε του… χρόνου!
ΥΓ: Ευχαριστώ πολύ την ομάδα του Snobbers, δηλαδή την Ανθή, την Γιάννα, την Ελένη, τον Στέφανο, και όλους όσοι συνεργάζονται μ' αυτό το μικρό αλλά αγαπημένο από τους αναγνώστες του μπλογκ, για την υπομονή και τη συμπαράστασή τους. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε το Snobbers.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου