Το πώς φτάσαμε σ' αυτήν την κατάντια (οικονομική, κοινωνική αλλά προπάντων πολιτισμική) είναι πλέον θέμα μελέτης των ιστορικών. Κάποια στιγμή θα αποδώσουν ευθύνες, ενδεχομένως να χρησιμοποιήσουν και τη λέξη «προδοσία». Αυτό που έχει σημασία είναι ότι - bingo! - μόλις χάθηκε μία ολόκληρη γενιά και μαζί εξανεμίστηκαν τα όνειρα και οι ελπίδες της.
Η Ελλάδα κατάντησε από απέραντο φρενοκομείο (παλιά ρήση του γέροντα Καραμανλή) σε άναρχο φτωχοκομείο, όπου στην ουσία τίποτα δεν λειτουργεί, θυμίζοντας έτσι αεροπλάνο που πέφτει στο κενό. Όσο για τους τρεις πιλότους του, άλλος προτείνει να ρίξουν τους γηραιότερους από το αεροσκάφος για να μειωθεί το βάρος και να κερδίσει λίγο ύψος, ενώ κάποιοι άλλοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα αν και στην ουσία το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κρατηθούν στο υπό κατάρρευση πιλοτήριο.
Έρχεται χειμώνας βαρύς και άγριος, η ύβρις όμως αυτών των ανθρώπων δεν λέει να καταλαγιάσει: αναφέρουν ότι η Ελλάδα έχει βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της, ότι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι πλεονασματικό για πρώτη φορά από το 2010.
Καλά καταλάβατε, μας δουλεύουν άγρια. Μας θεωρούν παντελώς ανόητους και, όντως, είμαστε. Από την Μεταπολίτευση και μετά έχουμε δώσει εργολαβία στον κάθε άεργο, πολιτικάντη, βλαχαδερό στο νου και τυχάρπαστο τρακαδόρο εξουσίες.
Και όταν αυτός ο τρακαδόρος έλαβε την εξουσία, το μάτι του γυάλισε και ξεκίνησε να ροκανίζει τα ταμεία, να προσλαμβάνει τους επίσης άεργους συγγενείς του και να περιφέρεται αλαζονικά από τις κοσμικές στήλες των περιοδικών, στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Το κακό είχε μόλις γίνει. Βρισκόμαστε στο σωτήριον έτος 1980. Η δεκαετία όπου ξεκίνησε η πτώση του αεροπλάνου, αλλά δεν τον είχαμε καταλάβει, αφού κάποιοι έτρωγαν στα μουλωχτά (και βάσει σχεδίου) με δανεικά, χρυσά κουτάλια. Καλή χώνεψη.
Φωτογραφία: Andrew Christian, από το βίντεο Road Trip
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου