Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα...

Γυρίσαμε πια απ' τις διακοπές, τις οποίες χωρίς καμία έκπληξη απόλαυσαν οι Έλληνες και ο Αύγουστος το απέδειξε περίτρανα αφού έλειπαν όλοι, για να βρούμε τη χώρα στην ίδια στάσιμη, ασθενική, μισοπεθαμένη κατάσταση. Το φθινόπωρο μας έχει βρει στο περίμενε του τι θα γίνει με την Τρόικα και την τριτοκομματική μας κυβέρνηση.

Η μόνη αλλαγή που επετεύχθη δυστυχώς, ήταν η αύξηση του ποσοστού της Χρυσής Αυγής και η άνοδός της σε τρίτο πια κόμμα. Μάλιστα! Αυτό μας έλειπε τώρα, να δούμε πάνω στα ερείπια τα όρνεα να κατασπαράζουν ό,τι έχει απομείνει.  Φοβού τη μάζα που δεν σκέφτεται και ενώνει τις δυνάμεις της, βασιζόμενη στο τυφλό μίσος και τον φανατισμό.

Κατά τ' άλλα το Μνημόνιο καλά κρατεί, ο Σαμαράς - ο αγαπημένος της Μέρκελ και του Σόιμπλε - περνά τα μέτρα διακριτικά και ταπεινά, υπό τις δήθεν διαμαρτυρίες του Μπένι και του Κουβέλη, ο Τσίπρας αγόρασε ένα μπερεδάκι και ετοιμάζεται για την επανάσταση και οι λοιποί συνεχίζουν να ασχολούνται με το τίποτα.

Όμως η παγκόσμια συγκίνηση ήρθε με την είδηση πως ο ΓΑΠ θα είναι λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ για την οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Μια αμπούλα κλανιάς θα βρεθεί να πετάξει κανείς σ' αυτό το τμήμα την ώρα της αγόρευσης, άραγε;