Που δεν μάθει ποτέ του ότι η σιωπή είναι χρυσός και πως η κατινιά πρέπει να κόβεται στη γέννα, μαζί με τον ομφάλιο λώρο. Πως όταν ανοίγεις το στόμα σου, πρέπει πρώτα να σκέφτεσαι και να μην εξευτελίζεσαι, βρίζοντας ή απειλώντας. Αυτή είναι η χώρα μας στο φινάλε. Αλλιώς μας την παρέδωσαν κι εμείς την καταντήσαμε μια πελώρια αυλή με κουτσομπολιά και λόγια, σαν να είναι χαλασμένο τηλέφωνο.
Στη δουλειά θα φροντίσουν να σε διαβάλλουν για να σου πάρουν τη θέση. Στην οικογένεια θα σου μάθουν τα «εν οίκω μη εν δήμω» για να μάθεις να ζεις στο δήθεν και τον κρυψινισμό, γιατί πρέπει στους έξω να δείχνεις χαρούμενος και ευτυχισμένος, κι ας πέφτει το ξύλο μόλις κλείνει η πόρτα. Στα συναισθηματικά άπαξ και χωρίσεις ο άλλος θα φροντίσει να σε στολίσει, ξεχνώντας και διαγράφοντας όσα έχετε ζήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή ξεκατινιάζοντάς σε, σε γνωστούς και φίλους.
Πιο δήθεν και υποκριτική κοινωνία από τη δική μας δεν υπάρχει. Ενώ υποτίθεται ότι όλα οφείλονται στην αθάνατη ελληνική οικογένεια που στηρίζει τα παιδιά της μέχρι τα 100 τους, αυτή ακριβώς είναι που έχει κάνει και τη ζημιά. Έτσι ερχόμαστε στο σήμερα να μας περιστοιχίζουν τσόκαρα σαν κι αυτά που πάνε στην εκκλησία για να μετανοήσουν και να προσευχηθούν, στάζοντας χολή από μέσα τους για τον διπλανό τους.
Αγαπάτε αλλήλους μας δίδαξε ο καλός Χριστούλης και εμείς φροντίσαμε αντ' αυτού να μισούμε, μη και χάσουμε την ευκαιρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου