Ο Kurt Vonnegut γράφει για έναν άνθρωπο χωρίς πατρίδα

Ο συγγραφέας Kert Vonnegut, επίτιμος πρόεδρος την Ένωσης Αμερικανών Ανθρωπιστών, έγραψε το 2004 και σε ηλικία 82 ετών (μετά από 2 χρόνια απεβίωσε) το μυθιστόρημα «Ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα», υπό τη μορφή ημερολογίου. 

Παρά την περασμένη ηλικία του, το βιβλίο δεν έχει τίποτα το παρωχημένο, τίποτα το ντεμοντέ, ούτε είναι αραχνιασμένο, και σίγουρα οι ιδέες του δεν μυρίζουν… ναφθαλίνη. Ο Vonnegut κατείχε κάτι πολύ σπάνιο: καλό, καυστικό χιούμορ. Για να μην καταδικάσω, όμως, αυτή την αίσθηση του χιούμορ με δικές μου περιγραφές, θ' αναφέρω αυτούσια μερικά αποσπάσματα του συγγραφέα, με τη βεβαίωση ότι έτσι ακριβώς είναι γραμμένο ΟΛΟ το βιβλίο και όχι μερικές μόνο μερικές σελίδες του, σαν ένα καλό τρέιλερ μιας μέτριας ταινίας...

«Εάν θέλετε να πληγώσετε πραγματικά τους γονείς σας και δεν έχετε τα κότσια να γίνετε γκέι, το λιγότερο που μπορείτε να κάνετε είναι να ασχοληθείτε με τις τέχνες»

«Τούτο εστί το τέλος κάθε καλής είδησης. Το ανοσοποιητικό σύστημα του πλανήτη μας προσπαθεί να απορρίψει τα αλλογενή μοσχεύματα, τους ανθρώπους. Αυτός είναι σίγουρα ο κατάλληλος τρόπος για να το επιτύχει»

«Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν άνθρωποι στο φεγγάρι, αλλά αν υπάρχουν, μάλλον χρησιμοποιούν τη Γη ως φρενοκομείο τους»

«Η καλή μας η Γη, θα μπορούσαμε να την είχαμε σώσει, αλλά ήμαστε τόσο αναθεματισμένα φτηνιάρηδες και τεμπέληδες»

«Η εξουσία διαφθείρει τον άνθρωπο και η απόλυτη εξουσία τον εκμαυλίζει. Οι άνθρωποι είναι χιμπατζήδες που με το κρασί της εξουσίας ξεσαλώνουν. Αν δηλώσω ότι οι ηγέτες μας είναι χιμπατζήδες που έχουν γίνει τύφλα στο μεθύσι από την πολλή εξουσία, κινδυνεύω να καταρρακώσω το ηθικό των στρατιωτών μας που πολεμούν και πεθαίνουν στη Μέση Ανατολή;»

«Δεν ξέρω τι κάνετε εσείς, αλλά εγώ πρεσβεύω μία αποδιοργανωμένη θρησκεία. Ανήκω σε ένα ανίερο πράγμα. Αυτοαποκαλούμαστε "Η Παναγία της Διαρκούς Κατάπληξης"»

«Το πιο διασκεδαστικό αστείο στον κόσμο: "Χθες τη νύχτα ονειρεύτηκα ότι έτρωγα δίπλες κι όταν ξύπνησα έλειπε το σεντόνι"»

«Ο Θεός θα έπρεπε να ήταν αθεϊστής, τώρα που έχουν γίνει όλα σκατά και απόσκατα»

«Αν είχε φωνή ο σταυρωμένος πλανήτης Γη και αίσθηση της ειρωνείας, θα δικαιούνταν να πει για την κακομεταχείριση που τραβάει: "Πατέρα, συγχώρεσέ τους, διότι δεν ξέρουν τι κάνουν". Και η ειρωνεία είναι ότι ξέρουμε καλά τι κάνουμε. Όταν και το τελευταίο ζωντανό πράγμα θα έχει πεθάνει εξαιτίας μας, δεν θα ήταν ποιητικό αν η Γη μιλούσε με μια φωνή πλημμυρίδα που θα κατέκλυζε, ας πούμε το Γκραν Κάνυον: "Τετέλεσται". Η Γη δεν άρεσε στους ανθρώπους».

Highlights:
- Ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα, του Kurt Vonnegut (Κέρτ Βόννεγκατ).
- Εκδόσεις Πατάκη
Άλλα βιβλία του ιδίου:
- Η φωλιά της γάτας
- Σφαγείο Νο 5
- Σλάπστικ ή όχι πια μοναξιά