Désenchantée - Η «τέχνη» της απογοήτευσης

Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι διαθέτουν αυτή την ξεχωριστή ομορφιά και ακτινοβολία που μπορεί να μας μαγνητίσει από το πρώτο λεπτό; Χαρακτηρίζουμε μία φωνή, μία παρουσία, ένα βιβλίο ως «γοητευτικά» και αναφερόμαστε σε αυτήν την ιδιαίτερη δύναμη που μας έλκει να τα θαυμάσουμε. Και θαυμάζουμε κάποιον ή κάτι, όταν «εκφράζουν» ιδέες και ιδανικά που οι ίδιοι έχουμε ως άνθρωποι.


Οι ιδέες έχουν μια απίστευτη δύναμη, ιδιαίτερα όταν αποτελούν το μόνο που έχει απομείνει για να πιστέψει κανείς. Είτε αφορούν την πολιτική, την κοινωνία, τον κόσμο ή τον εαυτό μας, έχουν ένα χαρακτηριστικό που τις κάνει μοναδικές: είναι διαχρονικές γιατί δεν «πεθαίνουν», είναι «αλεξίσφαιρες», όπως είχε πει και ο ήρωας V στο εκπληκτικό V for Vendetta.

Αν με ρωτούσε κανείς τι είναι αυτό που λείπει περισσότερο από την εποχή που ζούμε, θα απαντούσα η ύπαρξη μιας ιδέας. Τόσο σε συλλογικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Κάτι στο οποίο οι άνθρωποι να πιστεύουν, κάτι να τους εμπνέει και να τους παρακινεί.

Να τους κάνει να γίνονται δημιουργικοί και να ανακαλύπτουν συνεχώς άγνωστες πτυχές του εαυτού τους. Να εξελίσσονται και να ερωτεύονται. Να κάνουν λάθη, να κάνουν σωστά, να κάνουν σχέσεις, να μένουν μόνοι τους, να ζουν κάθε στιγμή και κάθε συναίσθημα που τη συνοδεύει.

Με λίγα λόγια, αυτό που χαρακτηρίζει τη νέα γενιά είναι το αίσθημα της απογοήτευσης. Η έλλειψη μαγείας σε ό,τι κάνουμε και ζούμε. Ας βάλουμε στόχο να ξαναβρούμε τη χαμένη μαγεία στους ανθρώπους και τα πράγματα γύρω μας. Δεν έχει πάει μακριά, μερικές φορές είναι απίστευτα κοντά μας και «κρύβεται» στα πιο αναπάντεχα μέρη.

Μέσα σ’ ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, ένα χαμόγελο, μια αληθινή κουβέντα, μια αγκαλιά, έναν έρωτα, ακόμη και σε μια ζεστή κούπα καφέ με άρωμα πορτοκαλιού, σ’ ένα μικρό, γαλλικό café στο κέντρο της πόλης. Και φυσικά, η τέχνη «κρύβει» άφθονη μαγεία, για όποιον θέλει να τη δει. Απολαύστε, λοιπόν, ένα υπέροχο τραγούδι της Mylène Farmer, το Désenchantée, το οποίο ήταν και η «πηγή» έμπνευσης γι' αυτό το άρθρο.